अब्दल्लाह अल-नामीले इजरायलको 'नन-स्टप' बमबारी अभियानमा हमाससँगको युद्ध जारी रहँदा विद्यार्थीहरूलाई गुमाएको बताए। अब्दल्लाह अल-नामीले इजरायल-हमास युद्ध दोस्रो हप्ताको अन्त्यमा आउँदा अब के हुन्छ भनेर आउने सोच रोक्न सक्दैनन्।
"यो सबै पछि गाजामा कस्तो जीवन बाँकी रहन्छ ? यो १३ औं दिन हो। गाजाको लगभग आधा भाग नष्ट भएको छ, "२३ वर्षीय पत्रकार, फोटोग्राफर र शिक्षकले भने। ‘बमबाट बाँचे पनि भोकभोकै बाँच्यौँ, के बाँकी रहन्छ ?
अल-नामी गाजामा बस्छ, भूमध्य सागर विरुद्ध दबाइएको प्यालेस्टाइन क्षेत्रको साँघुरो ब्यान्ड।
२३ लाख मानिसहरूको घर रहेको गाजा अहिले इजरायलको बमबारी अभियानको केन्द्र बिन्दु भएको छ। जब देखि देशले हमास विरुद्ध युद्धको घोषणा गरेको छ, प्यालेस्टिनी सशस्त्र समूह अक्टोबर ७ मा घातक अचम्मको आक्रमणको लागि जिम्मेवार छ।
तर युद्धले अल-नामी जस्ता गाजाका बासिन्दाहरू आफ्नो जीवनको लागि डराएका छन। बमबारीको अतिरिक्त, इजरायलले इलाकामा "पूर्ण नाकाबन्दी" घोषणा गरेको छ, खाना, इन्धन र अन्य आधारभूत आपूर्तिहरूमा पहुँच सीमित गर्दै।
त्यो प्रतिबन्धको शीर्षकमा आउँछ। जुन युद्धको अघिल्लो हो। २००७ देखि, इजरायलले गाजालाई पृथक गरेको छ, सामानको प्रवाह र बासिन्दाहरूको यात्रा गर्ने क्षमतालाई सीमित गर्दै हमासले त्यहाँ सत्ता लिएको प्रतिक्रियाको रूपमा। यस क्षेत्रमा प्यालेस्टाइनीहरूले पनि २००८ देखि धेरै इजरायली आक्रमणहरू अनुभव गरेका छन्।
गाजाका मानिसहरूले कहिल्यै "सामान्य जीवन" पाएका छैनन्, अल-नामीले बताए। तर अहिलेको अवस्था ? अल-नामीले "यस्तो केहि देखेको छैन"।
"हाम्रो दैनिक जीवनको हरेक पक्षलाई लक्षित गरिएको छ," उनले भने, "आवासीय भवनहरू, विश्वविद्यालयहरू, मस्जिदहरू, बेकरीहरू, अस्पतालहरू र विद्यालयहरूलाई क्षतविक्षत बनाइएको छ।"
दैनिक हवाई आक्रमणको माझ, अल-नामीले विनाशबाट पुन: प्राप्ति गर्न गाह्रो हुने डर छ। "हामीलाई सडकबाट भग्नावशेष हटाउन एक वर्ष भन्दा बढी समय लाग्नेछ।"
अक्टोबर ७ अघि, अल-नामीले गाजाको युनिभर्सिटी कलेज अफ एप्लाइड साइंसेजमा दिनहुँ लगभग २०० विद्यार्थीहरूको कक्षाको नेतृत्व गर्थे र साँझमा आफ्नो लेखन र फोटोग्राफीमा ध्यान केन्द्रित गर्थे। तर युद्धले उनको जीवन "आँखाको झिम्काइमा" उचाल्यो।
युनिभर्सिटी क्याम्पस इजरायली हवाई हमलाहरूमा गम्भीर रूपमा क्षतिग्रस्त भएको छ, र उनका केही विद्यार्थीहरू बमबारीमा मारिएका ३७०० भन्दा बढी मानिसहरूमध्ये छन्।
“म लडाईको पहिलो दिन मारिएका कम्तीमा एक जनालाई चिन्छु। यो लिन मलाई गाह्रो थियो, "अल-नामीले भने। उनले ति विद्यार्थीलाई आफ्नो कक्षाकोठामा "रमाइलो" व्यक्तिहरू मध्ये एकको रूपमा वर्णन गरे।
"जब म उनि बिना मेरो कक्षा कस्तो हुनेछ भनेर कल्पना गर्ने प्रयास गर्छु, यो अकल्पनीय छ। उनि मारिएको थाहा पाएर उस्तै उत्साहका साथ पढाउन जारी राख्न मलाई गाह्रो हुनेछ। ”
'छोड्ने छैन'
अल-नामी गाजा शहरको दक्षिणमा अवस्थित अल-मगाजी शरणार्थी शिविरमा बस्छन्। उनले युद्धको सुरुमा खाली गर्ने विचार गरे, तर उनी र उनको परिवारले अन्ततः यसको विरुद्धमा निर्णय गरे: गाजा पट्टीमा कुनै पनि ठाउँ सुरक्षित महसुस गरेन।
"म सडकमा मर्नु भन्दा मेरो घरमा मर्न चाहन्छु," उनले भने।
भर्खरै, गाजा शहरको अल-अहली अरब अस्पतालमा भएको विस्फोटमा सयौंको मृत्यु भयो र अन्तर्राष्ट्रिय निन्दा भयो। तर इजरायलको बमबारी निरन्तर जारी छ।
"यो बम खसाल्ने युद्धविमान मात्र होइन। तिनीहरूले पूर्वबाट आर्टिलरी फायर प्रयोग गर्छन्। तिनीहरूले पश्चिमबाट, भूमध्य सागरबाट युद्धपोतहरू प्रयोग गर्छन्। यी बमको आवाज आकाश, पूर्व, पश्चिमबाट आउँछ,’ उनले भने। "यो अविरल छ।"
जे होस्, अल-नामीले भने कि उनी गाजामा बस्नको लागि तयार छन कुनै पनि मुल्यमा। "हामी गाजा छोडिरहेका छैनौं। हामीले प्यालेस्टाइनलाई त्यागेका छैनौँ,’ उनले भने ।
उनले स्थितिलाई १९४८ नाक्बा वा "विपत्ति" सँग तुलना गरे: इजरायल राज्यले आकार लिँदा, सैन्य बलहरूले ऐतिहासिक प्यालेस्टाइनमा ७५०,००० प्यालेस्टाइनीहरूलाई उनीहरूको घरबाट निकाले, आघात र विस्थापनको स्थायी विरासत बनायो।
अल-नामीले बताए कि उनी र अन्य प्यालेस्टिनीहरूले उनीहरूका आमाबाबु र हजुरबा हजुरआमाले सहने जस्तै "दोस्रो नाक्बा" मा जान अस्वीकार गर्छन्।
"हामीले इजरायलले हाम्रा लागि सिर्जना गरिरहेको सबै समस्याहरूको सामना गर्नेछौं र सगर्व प्यालेस्टिनीहरूको रूपमा गाजामा हाम्रो भूमि राख्नेछौं," उनले भने।
